Heb uw meisje lief!

31 december 2021

Onze oudste zoon is inmiddels 22 jaar. Toen de mooiste baby die we ooit hadden gezien! Hij groeide en bloeide, maar….in de ogen van een jonge moeder…. niet zonder slag of stoot. Of het buikkrampjes waren of andere ongemakken, weten we niet, maar ik had het beeld dat hij veel huilde. Door beweging werd hij rustig, dus liep ik uren met hem rond: in de kinderwagen, op mijn arm, rijden in de auto.

Ook ’s nachts… Tijdens het eten bewogen we de wagen met één been heen-en-weer over de rails van de ensuite- deuren, een extra hobbel in de beweging gaf namelijk een moment rust! Op een avond greep mijn man in, het mannetje werd boven in bed gelegd en ik kreeg 20 minuten voor ik hem weer mocht halen. Na ruim 16 minuten werd het stil boven en leerde ik dat ik keuzes kon maken in mijn benadering en dat loslaten (in dit geval letterlijk) ruimte kon bieden aan hem en aan mij.

Twee jaar later werd zoon nummer 2 geboren. Met hem ging ik babymassage doen bij haptonome Heleen Valstar www.hapto-selene.nl . Ik deed dat om een moment in te bouwen met hem zonder afleiding door zijn grote broer. Dit bleek goed voor moeder en zoon, en heb ik één van mijn meest belangrijke lessen geleerd. Van Heleen leerde ik dat je een huilende baby niet weg hoefde te leggen om ruimte te geven, maar dat je met aandacht het huilen kon accepteren. Dat het huilen er mocht zijn en het enige wat ik hoefde te doen was rustig te zitten met het kind op schoot en hem ruimte geven om te huilen.

In innerlijke familietaal is mijn innerlijke vrouw hierdoor gegroeid. Daar waar eerder, zoals hiervoor beschreven, mijn innerlijke meisje het verdriet van het innerlijke meisje van de ander te troosten met `smorende kusjes geven en pleisters plakken’ en mijn innerlijke man bezig was het probleem op te lossen, neemt de innerlijke vrouw nu de leiding. In verbinding met de ander wacht zij rustig de emotie van de ander af. Zij weet dat wegstoppen van het innerlijke meisje (gevoelens en emoties) werkt als het onderduwen van een bal: hoe harder en dieper je de bal duwt, hoe harder hij boven komt springen.

Wat ik van Heleen leerde leer ik nu als coach aan anderen: kun je accepteren dat er verdriet en andere emoties zijn? Kan jouw innerlijke vrouw haar innerlijke dochter op schoot trekken en haar laten huilen? In verbinding en accepterend, maar zonder de emoties over te nemen èn zonder oordeel?

Soms helpt het om een plaatje te zoeken en daarmee dit beeld te visualiseren.

Inmiddels weet ik ook dat dit ook geldt voor mijn eigen innerlijke meisje: hoewel mijn innerlijke man haar soms lastig vindt en mijn innerlijke jongetje haar een stomme huilebalk, mag ze zo nu en dan lekker uithuilen bij haar moeder op schoot. Daarna is er weer ruimte en energie voor de hele familie! Dus: heb ook uw meisje lief!

Nine Logt, De EnergieFactor